Mecburi Kalışlar ve Susuşlar

Bir mecburiyetin rehin aldığı ,
Bir suskunluğun kuşattığı bir okyanusta
Issız bir adaya düşmüşlüğün çaresizliğindesindir.
Ufukta beliren o gemiye kavuşmanın mutluluğu
dalga dalga göğüs çeperini dövüp dururken
Meçhule giden o gemiye binememenin kederi
ve mecburiyeti salgın bir hastalık gibi sarar ruhunu...
Ve sen gitmekle kalmak arasında
Susmakla haykırmak arasında kalakalırsın.
Ne dile gelirsin,ne gidersin,
Ne de kalırsın...
Aslında hem gitmişsindir,
hem de kalmışsındır.
Hem feryat etmişsindir
Hem de en koyu sözcüklerde susmuşsundur .
Bedenin olduğu yerdedir,
Oysa ruhun,aklın ve kalbin
o meçhule çoktan yol almıştır.
Onun içindir içine denizler dolar da
Dilinden damlalar dahi dökülmez,
Yüreğin binlerce mil yol alır da
Ayakların bir adım öteye evrilmez
Ve sen hep suskunluğa,
Hep  durmuşluğa
Hep karanlığa birikirsin...