Mecburen Gitmeler Şiiri - Adnan Şahin 2

mecburen gitmeler

yine yol göründü bana
valizimde anılar saklı
alışkanlıklarımla vedalaştım
umutlarım yarınlara sarktı
gitmek
ölmek gibidir bazen
bazen de
yeniden doğar insan
bırakıp gitmek zorunda kalırsın bazen.
ayağını sürüyerek gitmelisindir,
gitmen gereklidir.
bilirsin ki seni özleyenler vardır ardında,
işte bu hafifletir gitmenin yükünü.
ama zordur gitmek bazen.
yılların verdiği tutkularından ayrılmak hüzünlüdür çünkü.
hani her sabah işe giderken
yolun kenarında yanından geçtiğin
bir söğüt ağacının yokluğunu
ta ki kesilince fark edersin ya,
fark edince de üzülürsün kesilen ağaca
ve sonra her sabah yine arar gözlerin onu.
bahçesinde ki sararan yaprakları
süpürmeyecektir artık yaşlı komşu.
ağaçtan sandalyesini gölgesine koyup
akşam üstü gelip geçenlerle dertleşemeyecektir artık.
yılların, mevsimlerin, yağmurların,
güneşin büyüttüğü söğüt ağacı yoktur artık orada.
sabah, akşam işe gidip gelirken
gözüne farkında olmadan ilişen söğüt ağacını,
göremeyeceksindir artık.
bir gün aniden kesilen
söğüt ağacı hüznü gibidir zorunda kalıp gitmeler.
kızgınlıkla, kırgınlıkla değil de,
bilerek, isteyerek gitmek gereklidir bazen.
bir uğurda, bir kazanç için feda gerektirir hayat.
ve gitmek, gidebilmektir bazen sevmek.
ama yine de arkada kalır ruhun.
yastığının kılıfını günlerce yıkamaz sevdiğin kadın, bunu bilirsin
gündelik kıyafetlerini bilerek ortalıkta bırakır,
sırf senden bir şeyler görünsün diye.
yemek masanda ki sandalyen,
televizyon seyrederken oturduğun koltuk boş kalır.
mahalle bakkalını bile özlersin.
çok sevdiğini cebinde götürmek istersin giderken.
hayat böyledir bazen.
mecburen ayrılmasını da öğrenmek gerekir.
gitmenin hemen öncesinde ki dakikalar değil de,
son gece çok zor gelir insana.
uyumak istemezsin, uyanmak istemezsin,
kalkıp toparlanıp, son kahvaltını yapamazsın,
yapsan da tatsız, tuzsuz olur yediklerin,
çayın adeta geçmez boğazından,
kıyafetlerin yabancılaşır sana,
ayakkabıların vurur olur ayağına.
sevdiğinin buğulanan gözlerinden kaçırırsın gözlerini,
sımsıkı sarılırken bir şeyler batar canına.
Ama gitmelisindir, yollar bekler seni.
çok sevdiğini cebinde götürmek istersin giderken.
hayat böyledir bazen.
mecburen ayrılmasını da öğrenmek gerekir.

Adnan ŞAHİN

Canım Ağabeyim sevgili Enis Fosforoğlu önderimin sesiyle hafifledi mecburen gitmelerim. Yüreğine sesine güller Enis abi. Çok teşekkürler...
11.03.2016 Halk Radyo