Mecburen Şiiri - Abdullah Tüzün

Ey! benim hasretim, gönül sürurum
Sevda bereketim, gel ey göz nur'um
Kalbime doğan o, gözlerin gibi
Gün olsam sana doğmaya mecburum.
Kalbim sende kurulur bende atar
Dilim söz edip sazım nağme katar
Göz yaşlarım akarken yosun tutar
Sel olsam sana dolmaya mecburum
İçim sızlayıp yüreğim yandiysa
Bulut bulut göz ferim uyandiysa
Gözlerimde hasret buğulandıysa
Nur olsam sana yağmaya mecburum.
Şu dağlarda düşe kalka yol olsam
Doruklarda aşka esen yel olsam
Bir Kerem misali, yanıp kor olsam
Kül olsam sana yanmaya mecburum.
İçim yandıkça yanar dağlar gibi
Aşkın kalbimi yakıp dağlar gibi
Bende dert var ki, sıra dağlar gibi
Yol olsam seni salmaya mecburum.
Kalbim sende gittii, seninle aklı
Elim sende gitti, sevginde saklı
Ben sende tutuklu,elde yasaklı
Gün olsam sende dolmaya mecburum.
Ateşinle yandım da senin için
Bu hasreti başıma sardın niçin
Mum gibi erisem de için için
Kor olsam senin olmaya mecburum.
Sen kuru ekmeğim, suyumda unum
Emeğim, direğim, ana sütunum
Bir tek senin gonca gül mesutunum
Gül olsam sende solmaya mecburum.
Hasretinle gün-be gün eriyorum
Hasret ekip hep hayal deriyorum
Her gece düşümde seni diyorum
Kör olsam seni görmeye mecburum.
Bir hasret çarkının feleğindeyim
Dönen dert farkının eleğindeyim
Elendikçe aşkın seleğindeyim
Can olsam sana vermeye mecburum
Seninle bir ömür bunca emekse
Hasret denilen şey, seni demekse
Sana gelmek demek, borç ödemekse
Senin yolunda ölmeye mecburum.
Svg. A. Tüzün.. 10.04.17..saat:01.30