Ne evim var benim,nede meskenim
Gergin sinirlerim, bozuk hayalim
Bülbülü andırsa,şakrasa dilim
Derdimi dökmeye,mecbur edildim.
Gurbet çilesine alışamadım
Burda, kimse ile kaynaşamadım
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
