Ey fâni sevgili!
Kandıkça susatır Aşkın şarâbı,
Sâyende içerim mecâz sevgili;
Dünya bir çöl ise sensin serâbı,
Sâyende geçerim mecâz sevgili..
Anlatayım bilmem ben neresini?
Sayayım sırların şeceresini,
İlah-i Aşk'ın şu penceresini,
Sâyende açarım mecâz sevgili..
Sen ki Allah'ın en müthiş sanatı,
Yık da gururunu, bırak inatı,
Turâptım, takındım Aşkın kanatı,
Sâyende uçarım mecâz sevgili..
Hangi vakte kadar vuslâtı tehir?
Sensiz bomboş gibi gittiğin şehir,
Hasretin tattığım çok sinsi zehir,
Sâyende göçerim mecâz sevgili..
Tarsusi ne yapsın sensiz hayatı,
Şiirden eder hep gönlü feryâtı,
Yaşattığın Aşktan mâneviyatı,
Sâyende saçarım mecâz sevgili...
Kayıt Tarihi : 26.4.2017 18:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!