Mecaz Şiiri - Ender Pehlivan

Duygularını anlatması zor muymuş
Bir insanın, sevdiğine
Sevgisini anlatması….
Güneşin geceleyin çıkacağına,
Bir çocuğun yetmiş yaşında doğacağına
Bir damlanın göl olacağına
İnanması zor mu bir insanın? Sevgili…

Kalbimdekileri bir bilsen sevdiğim
Senin için reel’e çevirebileceğim o kadar kesir var ki
O kadar çok, beş bilinmeyenli denklem var ki
Çözeceğim…

Senin için,
Dağları delemem, delmem
Dağlar küçük kalır, kalbinin yanında
Kalbini delmek, delip geçmek değil
Kalbinde kalmak isterim.
Çöllerde gezemem
O kadar büyük çöl yok.
Çöl dediğin seninle benim aramdaki mesafe
Bir geçebilsem bu çölü…
Güneşi görmem, körüm! Sen varsın…
Yıldızları saymam,
Saymaya kalksam, hep bir der kalırım,
O da sen…
Seni anlamak; okyanuslarda kum elemek,
Bir miligram altın aramak,
Sana sevgimi anlatmak; o bir miligram altınlarla
Okyanusları doldurmak…
Ahh sevdiğim ahhh
Bir bilsen;
Kor’un içinde karanlık olduğunu
İlacın içinde zehir
Bir iyiliğin günah
Bir hayır’ın ölüm
Bir bakışın kurşun olacağını
Bir bilsen…
Kalmazdı bende bu mecazlıklar….
Düşürebilseydim kalbine,
Atom çekirdeği kadar bir sevgi.
Kalbin olsaydı, bir atom çekirdeği.
Düşerdi aklım mars’tan kafamın içine,
Biterdi bu mecazlıklar,
Görürdün, gerçek olduğunu, SEVGİMİN
SEVGİLİ………..

18/08/1998