savrulmaktan ibaretmiş meğer yaşam
gözlerini özlemekmiş sevda
her günün hezeyanında
mahşer kalabalığının yalnızlığında
yenik düşmekmiş tüm kavgalarda
ben hep kendi başıma
ne bir kucak .
ne bir diz
ne bir omuz
yaşam hınzır domuz
tersine akıp durdu nehirler
geride kaldı olup bitenler
insanlıktan çıkalı çok oldu
sevişmeye bile mecalim yok
Tevfik Karınca
Kayıt Tarihi : 8.4.2020 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!