Mecalim Yok Şiiri - Mir Murat Demir

MECALİM YOK
Konuşmaya,azim ile yazmaya
Yok mecalim kimseye kızmaya
Sitem etmek ya da tartışmaya
Azaldı mı yok mu insan da haya
Ne oldu,ne haldesin memleketim
Alan gitti,vuran gitti,hoş’una hasretim
Birkaç yobazı adam sandık
Pişmanım,tövbeliyim,cahilden usandık
Halk değil,bunlar diyor kandık
Olmadılar adam,belli ki zındık
Halk ne bilsin,masum hemi de saf
Ne söylediler,ne anlattılar,hepsi laf
Yapmadılar iyi,doğru olanı
Kıvırdılar,inkardalar,dediler gaf
Bunlar kendilerine kral,hakan
İnsanım,halkım biçare,yok bakan
Bizim ki helal dediler,
Haramları hamuduyla yuttular
Hak adalet dediler,doğruları unuttular
Din,inanç dahi alınır,satılır oldu
Dün berduş olan,az sakal,türban
Varlık,variyet,makam,parayı buldu
Tüken di bitti halk mecali
Ruh bitti,benzi soldu
Allah aşkı bırakıldı şimdiler de
Yolunu yordamını bilene kuldu
Zenginlik var da,emek çaba yok
Bu zengilik varlık için de
Haram,çalma,yolma,bol ve çok
Umut,umut diyorum,beslesek mi
Gelir özgür,mutlu günler diye
Sabır ile,aşk ile özlesek mi
Alan aldı gitti,masumun canına yetti
Umut eder bekleriz ki,saltanat bitti
Mir Murat Demir