Sökül içimden ağrı dağı
Delmeye mecalim kalmadı
Geçiyor bahar söndü bağı
Gelmeye mecalim kalmadı
Leyla sürüklüyor peşinde
Beyazlandı tüyler döşümde
Acılar içinde köşemde
Çekmeye mecalim kalmadı
Ah eyle yükselsin alevler
Serencesin de paşa, beyler
Aşka engel gölgeden devler
Aşmaya mecalim kalmadı
Yaşı sele kül yele sevda
Soldu gönül çiçeğim avda
Kaldı mahşere ölüm yol da
Tabuta mecalim kalmadı
08.04.2011
Fethi YıldızKayıt Tarihi : 3.11.2014 19:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fethi Yıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/03/mecal-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!