Mecal Şiiri - Sabri Çelik

-kasımın yarasında buldum hüznü
-eştikçe kanayan

yokluğuna gömülü varlığım diri
azabınla kavrulmuş bir aşk yanığı
burnumda tüten
çığlığa bürünmüş yakarışlar
duvarlarına çarpıp çarpıp geri dönen

eğreti düşlerim vardı sana dair
her an düşecekmiş gibi

-titrek-

ürkek hayalinle başbaşayım
mazlum türkülerin
kıvrak edasında

hadi…
sıyrıl teninden
buluşalım gece yarısı
yamaçlarında hasretin
yakalım anıları birer birer
yanalım kesafetinle
boyun eğelim mayhoş geceye

-utanmadan-

makberinde bir başıma
ciğerimde onmaz bir sevda marazı
inceden süzülür

-sehven-

kat’i gidişlerin, kifayetini aştı yarımda
azık ettim kekik misali yangını
çektim içime
doldurdum ciğerlerimi

-uykusuz-

alır beni benden umarsız bir heves
çalar seni benden verdiğim her nefes

sabrıma tükendi sabrım
yeter ey Hilal! !
battım milyonlarca
senin için
bir kez de ben göreyim yüzünü
göreyim de kopsun kıyamet
ne olur…

Sabri