Maden Şehitlerimize Şiiri - Recep Marangoz

İki bin on dört Mayıs’ın on üçü
Yas günümüz oldu yanar yüreğim.
Şu kara kömürün zehiri acı
Çaresiz bakarım ağlar yüreğim.

Yüreğimi söktüm attım Soma’ya
Gözlerim çağlıyor döndüm âmâya
Acı haber tez ulaştı kamuya
Kurtulandan ahval sorar yüreğim.

Derinlerde arar ekmek parası
Yüzündeki izler kömür karası
Tabiplerden sorsam yok mu çaresi
Tükendi ümidim yanar yüreğim.

Kara günler al yeşile boyanmaz
Sular bile hiç sebepsiz dövünmez
Ana baba eşler ağlar avunmaz
İçerde kalanı arar yüreğim.

Devlet millet hep toplanıp geldiler
Yaşanan acıya ortak oldular
Ağladılar ciğerimi deldiler
Dayanılmaz gayrı burar yüreğim.

Beş mühendis feda etti kendini
Ocaklara düştü kömür yangını
Bulunmaz mı bir çıkışın engini?
Sizinle kabire iner yüreğim.

Aşık Sebilî’yem perişan oldu
Bitti hayalleri burada kaldı
Feleğin zorbası kapımı çaldı
Taa içerden ağlar kanar yüreğim.