Mazoşizm Şiiri - Birisi Var

Sensizliğin yazdırıyor, sessizliğin parçalıyor!
Bakış kadar aziz,
Öpüş kadar sıcak,
Hasret kadar sızlatan bir duygu bu.
Özlemlerim dinmiyor hatıralarla.
Hatıralar güldürüyor anlık tebessümlerimi.
Sevince boğuyor, yaşanmışlığın bir parça an’ı
Hatırlayınca, aralan penceremden ufak bir esinti;
Kokunu getiriyor bana…
Mesafeler belirsiz olsa da…
Seviyorum hatırlamayı.
Ben de isterdim anılmayı…
Sevmeyi bucaksız ve sevilmeyi emsalsiz.
Yaşamıyorum; ancak hayal ediyorum huzur’u.
Belki yaşayabilirimde ama, hemen istemiyorum bunu.
Önce bırak özleyeyim seni.
Kokunu teninde değil, mesafelerin ayırdığı o esintide duyayım.
Sıcaklığını, bedeninde değil,
Benim boş ve soğuk yatağımda bulayım.
Al kollarını geri.
Sarılma bana…
Bırak; yastığımla avunayım.
Eğer üşüsem de yaklaşma yanıma
Yorganıma kapanayım.
Ama eğer beni bir gün öpersen,
Ve olur da nefesim kesilirse…
Sakın bırakma, öp beni…
Öp ki;
NEFESİNLE BOĞULAYIM! ..