Mazmunlar Vav Gibi Yüreğimde Nariçe

Varılışa , varoluşa örülü sen ağı var arı oldu aşk dizelerinde.
-Aşk kendi tizlerini sundu tözlerime. Özüme doğru kendimi bulmaya yönelik şerhalar çizdim.
-Albenisi üst benlerde olan ola gelişmişin geçmişinde kaldım.
Sen ordaydın, seni oradan taşıdı gelecek.
-Mutluluk can yüzünü gösterdi can kırıklarına.Gayrı benden taranabilirsin.
-Umudunu yüreklere sızdırabilirsin. Renkten renge sahipli seviler ekleyip beni gül kırmızına sunabilirsin.
Hayal kırıklarının son imparatoruyum. İmlerimle ün saldım sen sultanımken. Aruzu değişen gazellerin beyitlerindeydi adın.
-Soyut mazmunların mahreminden çıkardım seni.

“Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapımı bâd-ı sabâdan gayrı “ Fuzûlî

Bak mazmun çağdaşı ustam gibi bende sensizliğe çığlığımı aşk olarak ekledim.
-Bende sonsuzluğa açılan seher yellerin soyut elindeyim.

Öylesi gidişlerin kelepçelerini söktüm attım bağrımdan.Biraz sana yabancı olmam gerek. Biraz kendime sanrısız günceler sunmam gerek.
-Alabora olmuş boranlarını üstsüz benliğime sunan ilgeçli araların cemi cümlesi olamam.
-Ben aşkın içinde mavilerini kalaylayan suyun algısıyım.
Berraklarımla raks eder mahiler. Olvakilerini sunar Yunus bağrında.
Bahtının tınısında suya haşıl olur öylesi yaşadıklarım.

“Canıma bir merhaba sundu ezelden çeşm-i yâr
Öyle mest oldum ki gayrın merhabasın bilmedim.”
Ahmet Paşa

-Paylaşılmış mestliğindeyim.Kendimde değilim.Saki olup sürekli dem-i aşkımıza şarap sunuyorsun.
-Meyhoş bir şair yaptın.Ben’ime kadar senli kayboluşlardayım.
Sevgi çeşmende merhabaların akıyor. Ömrün paftalarında yüzölçüm
Yüzündeki tebessümlere bağlıdır.Sen gülücük dağıt dağılmış dünyama..Sen dize ol, ben dizindeki dize.Beyitler beyitlere,ordan bentlere olaşsın algısal kalakalış.

-Yer aradır yare.
-Sevgiye soyunan periler gibisin. Çıplak değilsin; ama bende çıplak hayalin kalmış.

-Seni unutmak için unutulmuş hayatlar gibi kıskaçlarımı büyüttüm.
-Nedim olmak lazımdı kaderine.Kederine nedimeler sunmadım.

“Derler ki gönül derdine tek çare unutmak
Heyhat unutmak bile cananı fısıldar “
(Nedim)

-Bende seni unuttum, ben de kimseler duymasın Nariçe.
Dört yanım yansızlığın yangında.Sen yoksun. Bu aldanışın gönül işçisiyim.Senin yolunu yapıyoruz benden daha rahat gidesin diye.

-Sığındığın viranların bir anlarından çıkarmak istedim seni.Merak etme artık ben yokum .

-Korsan duraklarda bekliyorum peri suretini.Sana gelmemek için dünyayı boyadım yalnızlığa. Bütün sevenler yalnızmış.
Bir gerçek daha incir reçeli oldu bağıl soframda.
-“Kaçan kovalanırmış.”
-Meğer sen bütün tutkularımın tavşanıymışın.Şimdi aşkımızın ormanındasın. Ve tazı. Seni kovalıyorum.
-Tesadüfen karşılaştığımızda.
-Beni mi takip ediyorsun deyip surat asışlarından hüznü çoşturan ırmaklar akıtıp gidiyorsun.

“Göz gördü gönül sevdi seni ey yüzü mahım
Kurbanın olam var mı benim bunda günahım “
Nahifi

Bu senli demlerde var mı benim suçum. Hangi dizenin son sözüsün bilemedim. Kurban olmak istedim; ama İsmail değildim. Sen de İbrahim’in kızı gibi bana hazır değildin. Ben yine de kurban olup İsmaili oldum.İsraili olup lanetlerine karışmak istemedim.

Daha kaç var kaçışlarına.Hangi saatin zemberisin. Hangi zamansızlığa kurulup sonra çalarsın.Çalar saat gibi susup durma gecelerime.
- Paylama dermanlarımı. Hicranlarıma sarma anlarımızı, anılarımızı.
Meramlarıma mermi kalmadı.Kurşunsuz sözlerle yaramı deşme yeniden.
-Ben bin kez ben oldum senin için.

“Ben, ben haritada deniz görmüş boğulmuş
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş”
NECİP FAZIL

Gelişine günler biriktirdim, tesellin tasvir etmiyor gravürlerimi.
Serap oldun çöllerimde gayrı rüyadan sonrası gerçeklikle kucaklaşmaktır belki.
-Bercestelerime tanelerin döküldü. İlk bakışın gibi son yakışına kadar tane tane seni topladım Nariçe.
-Sen hep narsın.Hep narından sözler eklersin aşkıma. Şair susar, şair dile gelir seçkin beyitlerde.

Bir vakte erdi ki bizim günümüz

Yiğit belli değil mert belli değil

Herkes yarasına derman arıyor

Devâ belli değil dert belli değil