Mazlumun Haline Şiiri - Zeki Günay

Kavrulmuş dünya, kor alev rengine,
Savaşlar olur, der dengi dengine.
Ölüm sadece, uğramaz zengine,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Kardeş dediğimiz, kurşun sıkıyor,
Dünyalık mal için, ocak yıkıyor.
Zorda kalan çocuk, gözyaşın akıyor,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Ey dünya sende mi? Bizde mi? Yanlış,
Söyle neden, kahpeler alır alkış.
Dünyada zulüm, kanlı gözde bakış,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Hepiniz rahat, hepiniz ferahta,
Dünyanın ölümü, sanki ramakta.
İnsan rahat iken, zulüm merakta,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Nice ocak yandı, bitmez bizde acı,
Bak kana bulandı, ana, yar, bacı.
Padişah boştan yere takar tacı,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Dünyada acı çeken, İslam oldu,
Peygamber gülleri, sarardı soldu.
Ademden bu yana gözler yaş doldu,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Kafir doymadı akıttığı kana,
Üç, otuz demeden kıydı her cana.
Müslüman olmaz müslümandan yana,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Dost dostunu, evlat anayı yakar,
Müslüman ölürken, Müslüman bakar.
Onca masum insanın kanı akar,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Saç kızıl, beyaz, siyaha bürünür,
Şanlı İslam, darbelerle sürünür.
Bulutlar yasta, siyaha dürülür.
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

Kul Zeki, bitmeyen bu acı nedir,
Al hükümsüz kuranı, arşa değdir.
La hükme illa lillah, sence nedir,
Ey insan? dön bak, mazlumun haline.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY