Çoktan koptu kıyamet,
Çoktan yangın yeri kalplerdeki sevgi deryası,
Çoktan döküldü anne,babaların gözlerindeki yıldızlar,
Arzı sarsıyor masum sinelerindeki feryatlar,
Kararmış güneşi ve ayı vicdanın,nerde yasası?
Çoktan koptu kıyamet,
Ağarıyor bebeklerin saçı bomba seslerinden,
Dürülüyor kainat okununca zulüm sayfası,
Unufak olmuş kemikler beton tozları ile beraber,
Dağlar yürüyor dilsiz şeytanların felcinden.
Çoktan koptu kıyamet,
Yetmez mi bunca alamet?
Yetmez mi bunca ihanet?
Bir sur sesi ile bitsin şu azgın cinnet,
Kur mizanı, cürmüne kıyam et.
Tahir SARIIŞIK
Kayıt Tarihi : 21.2.2024 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Vahşiliğe ve Zulme isyan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!