Mazlumun Ahı Şiiri - Muhsin Özalp

Vurma gözyaşı bendine, dökülürse tutar arşı!
Bulur alemler şahını, kabul görür bir nefeste...
Güvenme kendi fendine, tufan olur yele karşı;
Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste...

Dizilmiş robotsu leşler, durmaz güneşi nakışlar.
Eli, eseriyle eşler; ha der, sultayı alkışlar!
Keyfine bağımlı keşler, canavar sırtı tıpışlar.
Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste...

Babalar fesat üretti, avcı yağlı kement attı!
Çeteler murada yetti; gökte alıp, yerde sattı...
Rab kendine yasak etti; zulmü küfre, şirke kattı.
Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste...

Sevgi alev alev yandı, deniz dibinden bulandı...
Al kanıma ekmek bandı, dertler ucuca ulandı!
Muhsin susuzlar sulandı; devir geçti, çağ dolandı...
Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste...