Mazlumların Feryadı Şiiri - Muzaffer Çavdar

Yaşam ile ölüm arasındaki ince çizgi
Senelerce gitti geldi gözümüzün önünden
Hep sürüklendik çaresizlik peşinde
Hiç gülemedik bu hayatın bir tek sahnesinde

Arka planda kalıp boş boş bekledik
Birgün bizde mutlu olacaz diye
Bir umuttu yaşayan içimizde
Her geçen gün dönüştü nefrete
Artık sevemiyoruz insanları,yaşamayı
Zevk alamıyoruz bu hayattan
Bir zincir atıp dünyanın boynuna
Sıkıp sıkıp boğasımız gelir
Ama nafile

Herkesin içinde bir feryat bir figan
Kimi ağlıyor kimi acı çekiyor
Ekmek aslanın boğazında
Mazlumlar feryad ediyor.

Bütün bunlar dursun bir yana
birde bakın sahnenin diğer tarafına
LEŞ KARGALARI
üşüşmüşler umutların ve yarınların üstüne
Yaşamak haram olmuş mazlumun gözünde
Ne yapsın bunca gariban
bunca kader mahkumu
Onlarda mı! olsun LEŞ KARGASI
Onlarda mı! yıksın
AHMED'in MEHMED'in
toz pembe dünyasını