Mazlumların Çokluğu Kıllandırıyor Beni

'İçimde gülen bir çocukla, canı sıkılan bir protestan
papazı var.' (A.Gıde)

Gramofon şarkının farkında değil,
Yeknesak bir döngüyle çiziyor gövdemi iğnesi.
Sesimi unutuyorum, düşünüyorum
Yağmur kentlere yakışmıyor.
Düşünüyorum, ben de yakışmıyorum.

İğri, kambur bir fikir çörekleniyor beynime,
Baksam, yalanları fışkırıyor hala ekranlardan
Halkı yüzbin kere kandırmış bürokratların,
Baksam, kirli bir küfür gıdıklıyor ağzımı,
Bıktım ulan bu yaşananlardan.

Şarkı gramofonun farkında değil,
Halk koştururken seme.
Halk episodlar halinde yaşarken hayatı
Hergün dar'a geriyor kendini insaf.
Mazlumlar mı? diyor biri, gebertmeli onları
Her taraf onlarla dolu diyor.
Mazlumların çokluğu kıllandırıyor beni de.

İğne plağın farkında değil,
Erimekte içimde biriken öfke.
Mistik bir hazla ilahiler söylüyor hanende,
Ve vecd ile mızrabını kalbime vuruyor sazende.

Plak döndüğünün farkında değil,
Yüzüm epriyor, baksam aynalar sırsız.
Günaydın demeye dili varmıyor apartmadaşın.
Ha sokak, ha apartman koridoru,
fark yok, hayat harbiden sınırsız.

Gramofon, gramofon olduğunun farkında değil,
Sokak aralarına kadar asfalt.
Muhtar fötrünün kuşağına bir gül saplıyor.
Bıyıkları hala Ayhan Işık tarzında
Kalbi harbi yavşak.

Ve dönen plakta şarkı
Mazlumlar mı?
Her taraf onlarla dolu
Gebertmeli onları.

Mazlumların çokluğu kıllandırıyor beni de.