Mazlumlara Şiiri - Can Akat

Sessizlik korkundan değil, edebinden
Bir haber bekliyorsun, melekut aleminden
Üstünde ateşten ağır toplar
Boğazına dayanmış mızraklar
Ama sen hala sessizsin
Parmaklarını oynatıyorsun, dudaklarından Allah zor anlaşılıyor
Sen neden sessizsin hala
Gözlerinde bitmeyen fer-emi güveniyorsun
Yoksa ukbadan gelecek sese mi
Boğuşan canavarlar, kanlar ağızlarında
Güneşe kara çalıyorlar hayasızca
Bir umutla yaşıyorsun karacanın saflığıyla
Durmuyor alçaklar, sırtlan bakışlarıyla
Çocuklar bile heybetle ağlıyor
Kıyamet gibi yağan korkulara rağmen
Musa’nın ruhu kaçmış, salıyla, sarayını bekliyor
Sen sessizsin, yüreğinden zikrediyorsun
Yusufça atıyor kalbin, zindanları titretiyorsun
Bırakmış, kardeşin, dostun, tasalanmıyorsun
Hz Nuh’a bakıp dalıyor, hz Yunus'la dua ediyorsun
Yalancı şimşeklerine aldırma, kuru gürültü bunlar
Kalmaz yolda, sırtını hakka dayayanlar
Seni hapsetmez duvarlar
Üstüne kapansa da kapılar
İçinde yanan duygular, çaylarda buhar olur
Bulutlar kapı aralar, içine çeker
Yağmurla, tüm dünyaya yine rahmet yağar
Kuşlar alır haberleri, dişisine yetişircesine hızla
Ebabillerle haberleşir, hazırlar taşlarını
En sevgili gelir, okşar mazlumun başını
Sen sessizsin, gözlerindeki yaşlarla ateş ediyorsun
Yüreğin cephane, silahınsa mümin duruşun
İyiliğin olacak, zalimlere kurşun
Sen sessiz değilsin, ruhları sallıyorsun
Ama gafil bedenler çürümüş
Sen ümmetine ağlıyorsun
Sen kayan yıldızları tutmaya çalışıyorsun
Sen fitne yangınlarına, bedeninle yürüyorsun…