Mazlum Okan, Ocak 1991 Mardin Nusaybin doğumlu 16 yaşından beri şiirle ilgilenmektedir. Şuanda ege Üniversitesi Coğrafya Fakültesi 4 sınıf öğrencisidir(2014-5) Geçmişten günümüze kadar gelişim gösteren şiir onun dizilerinde farklı bir boyut kazanmıştır. Mazlum Okan’ın yazdığı ilk şiirler i aşkın büyüsü ve yoğunluğunun verdiği tesirle zarif bir edayla kaleme alınmıştır. Aşkı onun dizelerinde bazen bir tutsak odası bazen zarafetin hoşluğuyla yanan bir mum bazen de sancılı bir hastalık olarak görüyoruz. Okan doğa özlem ve çocuk temalarını son döne ...
Aşkın üçüncü halini yaşıyorum...
O güzel aşk sözcüklerinin yerini yabancı özneler sahiplendi artık.
Ben ''o'' oldum sen de ''o''...
Ben ve sen ayrı yazılan iki sözcükten ibaret ve biz olmayı hak eden tüm duygularımı katlettim sayende, bu gece.
Tutuklandım senden yana düşlerimin korkuları tarafından ve ipe gitsem de; alnım açık, vicdanım rahat, bana bunu azmettirenler utansın. Aşkın üçüncü halini yaşıyorum...
Açsam ağzımı ve yumsam gözümü,
Saydırsam şu hayatıma küfrümü.
Kim tutar, kim acır, kim haksız bulur,
Kimler yaptığımdan döner yüzünü.
Savursam her şeye dair düşümü,
Seni bir kez gördüm ve daha sonra vardığım tüm yollar sana ayrılıyordu.
Boyanmayı bekleyen bir resim gibi bekliyormuşum seni.
Kurşun kaynatan bakışların yetmiyormuş gibi, kaldırımların kaldıramayacağı mutlulukları saçıyordun üzerime gülüşlerinle, zamanın en hızlı geçtiği zaman.
Umurumu seninle doldurdum, hiç bir şey anlam ifade etmiyormuş ve her şey senden ibaretmiş gibi.
Havlıyor uzaktan mutsuzluk, seninle olduğum her an huzursuz bir biçimde.
Seni görünce içim öyle ısınıyor ki, kaburgalarım eriyip kalbim dışarı fırlıyor sanki.
Kalmandan daha mantıklı gelir bazen ve gidersin...
Kimi zaman bıkkınlığından, kimi zaman utancından gidersin...
Gözlerine inanamazsın çoğu zaman; onun içindir ki giderken büküp boynunu, seyredersin ayaklarının gittiğini.
Bazen de başın dik, alnın açık ve bir zafer kazanmışçasına uzaklara bakıp gidersin.
Pek bir farkı yoktur gitmelerin aslında, ardında sulu göz umutlar bıraktıysan eğer.
SEVME BENİ ARTIK!
Sevme beni artık...
Terk ettir bu eylemi yüreğine.
Kusur bul, basitleştir kendinde.
Vur, kır, parçala yok et bir şeyleri içinde.
Varsa ısrarlı duyguların, bastır var gücünle.
'' Aldığın pek bir şey yok benden,
Bir daha bir daha severim ben.
Unutma figüranlar gelir geçer.
Bu hayatın baş rolü bende... ''
Çekti yine gökyüzü gözlerine sürmeyi,
Güneşten küsmüşçesine.
Soğuk bir nefesi var rüzgârın bu gece, üflüyor yine sinsice.
Kopacak bir sevdanın hüznünü sahiplenmiş ve bir şeyler anlatmaya çalışıyormuş gibi her şey sessizce.
Nece olduğunu bile bilmediğim bir şarkının notalarıyla sokuluyorsun yüreğimin ücra köşelerine.
Ne kal demeye yüzüm var ne de kovmaya cesaretim.
Sofrada yerim yok
Evimde misafirim
Çığlıklar sahibini görmüyor
Eşelesem kaşığıma vuruyorlar
Her odanın kapısı kilitli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!