Mazlum Murad Şiiri - Seyyah Saidoğlu

Conk bayırı şehitlerinden biri
Yalnız hanımı kalır ondan geri
Köylü sahiplenir bu biçareyi
Bu acizin hasta idi yüreği

Birgün bitkin düşer pek solgun bakar
Ertesi gün ruhu bedenden çıkar
Komşuları alır kefen telaşı
Bir köylü hayırda çekerdi başı

Bu hayırsever getirdi biraz bez
Komşulara dedi; kefenleyin tez
Cenazeyi musallaya koydular
Bütün köylü bir imama uydular

Tam o esnada duydular bir ses
Çok korktular tuttular biraz nefes
Bu ses bucak müdürünün sesi idi
Acep yanındakiler nesi idi

Derken jandarmalar sardı etrafı
Cemaat dağıldı bozdular safı
Köylüler kaçıştı dağ,dere,orman
Ne yazık kalmadı dizlerde derman

Jandarmalar dağları taradılar
Hayırsever Murad’ı aradılar
Şu Murad’ı ormanlıkda buldular
Aldı zalim müdür beye geldiler

Zalim müdür tabutu tekmeledi
Bütün köylü kuzu gibi meledi
Gürleyerek; sen mi verdin kefeni
Doğru söyle patlatırım kafanı

Mazlum Murad ne söylesin şaşmıştı
Ejderhanın pençesine düşmüştü
Tüm gözler çevrildi mazlum Murad’a
Onu kurtaracak yoktu burada

Kırbaçlar yağdı bedenine,başına
Kim bakardı bu mazlumun yaşına
Zalim müdür mevtadan bezi aldı
Tabutta kuru bir beden kaldı

Döndü mazlum Murad’a ‘Bu ne böyle’
‘Bezin kalanı nerde çabuk söyle’
Mazlum söyledi ‘Hepsi bu idi beyim’
Başka yoktur benim hiçbir şeyim

Zalim yürüdü mazlumun üzerine
Sürükledi köyün orta yerine
Bütün çöplüklerde yaptırdı kazı
Bir çöplük altında buldular bezi

Neden söylemedin bezin yerini
Karakolda yüzeceğim derini
Şu mazlumu karakola çektiler
Etrafına cellâtları diktiler

Mazlumun evinden ahlar yükseldi
Yükselen figanlar dağları deldi
Çünkü karakola giden gelmezdi
Gelse de bu dertten iflah olmazdı

Mazlum gün boyunca ah vah çekerdi
Eller bağlı zulme boyun bükerdi
Bir gün çok susadı bir su istedi
Mazlum gün boyunca bol dayak yedi

O su istedikçe idrar verdiler
At tersini boğazına sürdüler
Velhasıl günleri böyle geçerdi
Gittikçe daha da artardı derdi

Birgün bağladılar onu sedyeye
Perişan bir halde attılar köye
Toplandı başına köylü insanı
Baktılar mazlumun tükenmiş canı

Akşam üstü vasiyetin yazdırdı
Etrafına yavaştan göz gezdirdi
Mazlum komşulardan helallik aldı
Gece yarısında ruh teslim oldu

Ertesi gün talkınını verdiler
Bir top bezi bir köye çok gördüler
Mazlumu kefensiz kabre gömdüler
Rabbimden zalime bela umdular

Dönemin amiri şerde de olsa
Kabrinde olsa da zorda da olsa
Göklere çıksa da yerde de olsa
Adalet önünde yargılanmalı

Saidoğlu zulmü reva görenler
Mazlum ah dedikçe ona vuranlar
Hakk’ın verdiğini halktan soranlar
Halkın nazarında sorgulanmalı

DEDEMDEN DİNLEDİKLERİM
ERZURUM-1981