Mazlum/muhacir Şiiri - Faruk Bilgesoy

Hani sen yurdundan kovulmuştun ya
Seninle birlikte sürülen bendim
Dönüp dönüp bakmıştın da arkaya
Gözün değdiği yerde kalan bendim

Yükün çoğunu geri bırakmıştın
Hatta zihninde kibriti çakmıştın
Zor gelse de son bir defa bakmıştın
Gizliden akan yaşı silen bendim

Yurt kavramı artık yok sözlüğünde
Kim bilir ne taşırsın özlüğünde
Çölünde deryasında sazlığında
Sessizce yanınsıra gelen bendim

Tek olsan dağ tepe dinlemezsin sen
İster yılan-ayı çıksın ininden
Bir isyan ki sessiz ama derinden
Bunu bir tek sen bir de bilen bendim

Çoluk çocuk, bir de bebek, kundaklı
Ve can yoldaşın, ismi sende saklı
Bir hicret ki umut büyük adaklı
Olmayacak umudu bulan bendim

Heyhat ki umut öbür tarafaymış
Tüm aile kayıktan suya kaymış
Kayıt için biri onları saymış
Onlarla boğulup da ölen bendim

Mazlumsun bilirim, Rahman bilmez mi!..
Kusurları bir kalemde silmez mi
Sen gittin de o sana hiç gelmez mi
Rabbimin vadi hak, son gülen bendim