Mazlum Destanı Şiiri - Kemal Bölükbaşı

İnsanlık onuru yer ile yeksan
ilk maktülün âhı; Bir ses yükselir
Bulmuştu belayı o gün bu insan
Göklerden gazaplı; Gür ses yükselir

Merhamet edici mühlet verince
İblisin oyunu derin ve ince
Çoğaldı zalimlik mazluma onca
Peygamber gönderdi; Dur! ses yükselir

Benî İsrail de geleni kesti
Döneklik yolunda kırıldı testi
Lanetli kanıyla zulümde esti
Dünyaya onlardan; Kir ses yükselir

Musa'nın kavmi de sözde durmadı
Hakkın yolu birdi izde durmadı
Baharda durmadı güzde durmadı
Kahretti sonunda; Tûr ses yükselir

Katletmek ve bozgun fıtratında var
Girdikleri yeri dar ettiler dar
Yusuf da mazlumdu kuyu ona yâr
Cebrail kolladı; Nur ses yükselir

Kölelik esaret aldı yürüdü
Savaşlar kıyımlar korku bürüdü
Her çağ da zalimler ayak sürüdü
Çöllerden semaya; Hür ses yükselir

Üç semavi dinin yurdu kan gölü
Füzeler dağlıyor sahrayı çölü
Kin kusar durmadan kâfirin dölü
Masum yüreklerden; Sır ses yükselir

Kemâli rükü et secde kıyam et
Artık yakınlaştı kızıl kıyamet
Ya vekil... Ya Nasîr... merhamet rahmet
Kainat dürülür; Sûr ses yükselir.