Mazlum Coğrafyanın Çocuğu

Ben çocuğuyum kan sarmış coğrafyanın
Başında beklerim katledilmiş anamın
Bir kapım kalmadı, sarılacak babamın
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

Dünyada yalnız kaldım, öldürüldü kardeşim
Kalmadı dünyada güler yüzüm ve işim
Gözlerimden kan akar, tükendi yaşça eşim
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

Okuldan koşarak önce eve uğrardım
Anacığımın kollarını boynuma sarardım
Nerde kardeşlerim özledim derdim
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

Sokaklarımızı çınlatırdı çocuk sesleri
Mutluluktan pırıl pırıl parlardı yüzleri
Her evde mutluluk, yükselirdi sesleri
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

Yuvam yok oldu, evim taşınmaz oldu
Şehirler kayboldu, mekânım katille doldu
Ne olduysa adalet gelecek denilince oldu
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

PKK, İŞİD, PYD, DEAŞ, batı; katliamın adı
Demokrasi dediler, kalmadı yaşamın tadı
Afganistan, Irak, Suriye, Arakan zulmün adı
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

Uyan anne, uyan baba üşüyorum artık
Acıktım bulamıyorum bir parça atık
Binlerce yetim, dayanakları toprağa yatık
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

Ah anne ah kavga niye toprağımızda
Gözyaşı,kan, ölüm hep sokağımızda
Öteden gelen katiller hep otağımızda
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın

Ah intikam, ah intikam! Sabredemiyorum
Ama çocuk, kadın ve yaşlılara acıyorum
O gün için anne, yavaş yavaş büyüyorum
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın…

Adalet olacak benim amacım ve rehberim
Dünya böyleymiş, bu da benim kaderim
Ey zalimler, İŞTE GELDİM! Bir gün derim
Ben çocuğuyum mazlum coğrafyanın