Mazlum Barniç Şiirleri - Şair Mazlum Barniç

Vedalaşma zamanı gelmiştir artık. Bir hoşçakaldır gidişimin adı, amansız ayrılıklar sevmen bir şiir gibidir ayrılığım; hep hüzün doludur ayrılık yolları, arkamı dönüp baksamda zaman ilerliyor. Her saniye, her dakika, her saat ayrılık yönündedir. İçim yara dolu, yüreğim burkuk gözlerim ise hep ağlamaklı, gözümden süzülüp dökülen her yaş yoluma bir engel gibidir. Hep kızarım kendi, kendime dayan yüreğim diye. Alış artık bu ayrılıklara bak gecenin karanlığına hiç küsüyormu yıldızlarına, güneş hiç aldanmıyor gecenin aydınlığına, hep doğuyor sevdiği çiçeklerin üzerine bir nebzede olsa ısıtıyor yüreklerini her sabah...

Yaralıdır bu can, senin canına. Bırakma öksüz bir başıma! nasıl dayanırım ben yokluğuna, hiç düşündünmü? Gidişinden sonra. Ne halde olacağımı, ya bir meyhane de kendi kendine sayıklayan ya, bir karanlık gece yarsı sokak ortasında avazı çıktığınca bağıran bir alyaş. Gitme be sevdam, koyma benim bu yaralı halimle bir başıma. Ben bile çekemem kendi kendimi; gitme sevdam gitme yapamam ben bir başıma, sen den sonra çok şey değişti! Senli olan bu benliğim de, artık kimseyle konuşamaz oldum yokluğun da, vurdum duymaz serserinin teki, gece yarıları saati beli olmayan bir soytarı oldum. Bak eserine beğenecek misin? Ne yaptım da böyle bir durum getirdin, seni candan seven bu delil çocuğa bir gün merak edersen? Beni uzakta arayıpta kimselere sorma, eviniz yanı başında ki mezarlıktır adresim. Komşu oldum sana bir dua edersen bana gel yanı başıma, dokunmak istersen bana avuçla toprağımı hiss edeyim son bir defa gelişini. Oku bana benim alın yazımı, sevipte sevilmeyen canını sevdası uğruna bir kurşuna mecbur eden sevdalın, deli çocuk...

Çaresizliğimi kimlere anlatabilirim'ki, sen den başka çaresizliğimin çaresi. İnsanlığın yok olmuş bu coğrafyanın her karış toprağın da, bir gül gibi ol kalbim de, kurmuş olsa'da senin yokluğun da kalbim. Gadarlaşan yüreğini bırak, bir kuş olsun özgürlün sevda olan adına uçsun. Denizlerin dalgaları misalidir yüreğim. Emanetir bu can yaradan hüda'dan, alıp vursan da dur diyemen sana. Mutluluğun, çaresi senin çaresizliğimin çaresi...

Rêwîme jî dilê têyî bedewrâ wekê wî dılê xû jı dılê mınrâ
Ez ewîndarê dılê tê mê Qêçê dêlala jî wî dılê mın Wekî
mem û Zînê wekî Leyla û Mecnûn wer tuji bıbe wî dılê mınra derman
Şabıkê mın wekî zarokekî çar salî jı dılê xûbâ
Ax çırûskâ çewemın tu ronahiya cîhana mınî
Nahâ tû jı wî dılê mın da wekî nukutê xuni dıçi aQıle mın.....

Fırtınalar kopuyor beynimde
Aklıma geldiğin her an
Tarifsiz kalır herşey çaresiz bekleyişlerim
Mutluluktan çok uzağım
Adın hep dilimde iki hece

Yine bir tuhaflık çöktü üstüme, gecenin karanlığı ile. Hüzünüm, öfkeme bir de hayaller eşlik ediyor yanlızlığıma. Kendimle konuşur, kendime kızarım haykırmak istiyorum. Avaz, avaz bağırmak sesimin kısılıncaya kadar, hep yazmak, yazıp sonra silmek istiyorum. Bütün yaşanmışlıkları, hiç birşeyin olmamışçasına unutmak. Gecenin karanlığını aydınlatmak istiyorum, resimlerin bir, bir yakarak aklımla közlemek istiyorum bu ateşi senin unutabilimek, neler feda etmezdim ki adını hatırlamamak için, yapamıyorum işte hiç kolay olmuyor. Göz yaşımda bile sen varsın süzlüp dökülüyorsun avuçlarıma gelme aklıma artık benin ututuğun gibi ben de unutmak istiyorum seni, çık aratık git hayallerim'den akmadan göz yaşalarım dan al git ben de neyin varsa...

Wâha dîsa ewar bû, târîyê reşayî yâ xû gırêda lı ser bejna ronahîyê. Stêrkên ji êsman yek û yek wemırîr, Quling çû ser daran Qêbran mem û Zînê wekî stran bêjekî jı deng da wan. Got ax, ax mala wî nebxêrî bışewıtê bû sebebê evîna wê, mem û Zînê deng'dan bı hêvran. Kâ bêje tû çêndî ewîndar wekî mê şêwıtî bı desten fesadên wekî bêkoyan. Çendî cıwan wêkî mê şanebûn mırazên xû, hınâ çendî cıwana bêrî bêh ket jî wêkî mın û Zînâ mîne dêlal, hêr êwar pêpûk Qon wêdıdê, sêr Qonê malbata wan bî xêr nedîtiya. Em naxwazın bı navê mê zorokan Qın bıla nebê Qêdaran zarokên xaşık wekî roj û Qederan meyê reş...

OLURMUSUN"
Karanlık gecelerimin ışıldayan ayı olurmusun?
Geçmek bilmeyen zamanımın saat'i olurmusun?
Beni yaşatan kalbim olurmusun?
Delice kanayan şu yarama dermanın olurmusun?

Çıldıracak gibi oluyorum, sesizce çekip gitmen. Sesiz, sesiz ayrılıyın yoluna koyulmuş gidiyorsun, nereye be sevdam, vedalaşmazmı insan, ne kadar kırgın'da olsa. Bir hoşçakal demyiyecek kadarmı, sevmedin beni. Birde sorsan şu yüreğime, nasıl haykırışlar için de gidişini izliyor gözlerim, nasılda dokunmak istiyor ellerim, dur gitme yapamaz bu can sensiz diye. İzledikçe yaş akıyor gözlerimden, kırpışan göz kapaklarımdan adım, adım uzaklaşıyorsun. Bagırmak istiyorum gitme kal yanımda, gururuma yenik düşüyorum bu sefer. Çaresizce kalıyorum olduğum yerimde, yorgun düşüyorum. Ayaklarım bile taşıyamıyor yüreğimde'ki bıraktığın ağırlığın yükünü. Olduğum yere yığılıp kalıyorum devrilmiş bir ağaç gibi. Dönüpte bir bak arkana belki dokunursun son defa seni seven bu çaresiz sevdalına....

Uzak diyarlardan geldim sana
Kendimi sana anlatmaya
Dur sadece dinle ve sus
Sonra anlatırsın kendini bana.

Ben yalnızlığı yenip sana yenik düştüm