Mazlum Şiiri - Volkan Çini

Kalbimin kapısı yolcuya han'dı,
Girdin çıktın, ardına bir kilit vurdun.
Kendi kendine mahkum bir ruhum vardı
Bu dertli yazgıya, sen hüküm kurdun!

Varlığın bir orman, çözdü mührümü
Yokluğun bir yorgan, örttü üstümü
Kursakta bıraktın sevda şükrümü
Her bedduamı, senle doldurdum

İncir ağacı diktin aşk ocağıma
Baltayı indirdin altın çağıma
Bir avuç toprak ver, boş kucağıma
Taşına hasretim, sana kavruldum.

Bu acı benimdir, ser'den ne çıkar?
Gözyaşım ırmaktır, taşa da akar.
Mazlumdan AH aldın, aheste çıkar,
Hakkım haram sana, bil ki mahfoldun!

Ben sana sarıldım, sen oldun hançer,
Diz çöküp beklerken, sen kurdun mahşer
Ne kadar kaçsam da, içimden geçer,
Sen vurdukça ben, aşka savruldum.