Mazlum Şiiri - Erkan Arslan

Mazlumlar ahalisinin başındaki mazlum,
Yürü insafsız adımlarla durmuş olma ki.
Bu ezbere gidilen yolda çizilen resim,
Hissetsin ensesinde ki hayalet nefesi...

Benim tenimde renksiz varlıklar soluklanır.
Peşim düşe kalka onlarla dengesiz yolda.
Vucudum sudan dev,adımda izimi saklar.
Seyre koyulur sırlı bedenim kavanozda...

Dönmek olmaz eşiğe perçinle zımbalanmış.
Kör bedenlerle ruhların arası işkence.
Çatıdan bedene doğru,aç gökler uzanmış,
Gökte şenlik,yer zeminde şenlik eğlence...

Peşimde ki hayalet kalan ruhumdan kaçsın,
Beni götürsün içi tılsımlı gizliden eve.
Pencerede ki adam bir ruh tülü açsın,
Hayretten hece hece,dökül kelime nağme...

İlk önce kapı tokmağını çevirsin mazlum,
Bir utansın,sonra tıklatsın ahşap kapıyı.
Pencerenin camlarından yükselirken arzum,
Seyre dalsın kapıda peydah hayal yapıyı...

Garip düşlerim,bahçede çiçek gibi açsın,
Hint fakiri çividen zemin mazlum ayakta.
Eski evin yıkık bahçe duvarında mahzun,
Bir çınar ağacı,sabahı bekler ayakta.

Mazlum! Gelirsen ağacın altında bekle...

Kasım 1996