Mazlum.. Şiiri - Semih Batman

Sahipsizdi yaşamın gerçeklerinden
Sarılıp yattığı bir yorgan
Birde altında döşeği vardı
Pireler arkadaşıydı sırdaşıydı
Rüyalarında gördüklerinden
Şiirler yazardı mazlum
Gazete parçalarına belki sırdı
Düşüncelerinde saklanan bir sır
Soğuk işlemezdi sanki tenine
Sakalları uzun incemi ince
Nasıl yaşar ne yapardı
Bir garipti mahallemizde.

Koltuğunun arasında hep bir yükü olurdu
Şişeye benzerdi ama bilemezdik
Selam verir gelip geçerdi
Işığı çok geç sönerdi titrerdi önce
Sonra kararırdı birden
Yaşamını çözemezdik.

Bir de Mübeccel teyze vardı meraklı
Camdan cama konuşurdu
Tüm mahalle duyardı
Derdi o mazlumun yaşamıydı
Ne vahlar çekerdi üzülürdü
Bazı akşamlar bir tencere ile görürdük
Mazlumun evi çevresinde
Telaş içinde.

Bir sabah öldü dediler
Koştuk tüm mahalle
Beyazlara sarmışlar bir sedyede
Arkasında iki kedi ve de köpek vardı
Yas tutuyorlardı sanki
Mazlumun arkasından ağlıyorlardı
Sessizce sanki öldüğünü anlamışlardı.

Bugün bile o eski eve bakarım
Artık olmuş bir virane şimdilerde
Çocukluğumu hatırlarım
Yaşamın gerçeklerini sahipsizliğini
Düşlerim..
Bir mazlum iki kedi bir köpek
İşte son perde kalan yaşam penceresinde
Eskimiş anıların acıları var şimdilerde içimde.