Maziyi Anıyorum Şiiri - Gülay Atilay

MAZİYİ ANIYORUM

Mazi dediğim neydi kısacık anlara sığdı.
Kısacık anlar benim tüm benliğimi sardı
Herşeyim dediğim beni kızgın kor ateşe attı
Bakmadı gözyaşıma beni yürekten yaktı.
İşte bir aşkın sonu burada noktalanıyor
Kalpsizliğe ibret olsun gülay kahroluyor

Sakın kimse sevmesin desem duyan olmuyor
Aşk gönüllere girince dağlamadan çıkmıyor
Kalplerde derin izler yürekler burkuluyor
Sevdim ,taptım, inandım ,kalbim onu arıyor..
Tanrım bana kuvvet ver. gücüm kalmadı.....
Bağrımdaki isyana yüreğim dayanmadı.

Bir zalimin eline düştüm kor gibi yanıyorum.
Gözümde yaş kalbim kırık hala maziyi anıyorum.
Bağrıma inen bu son darbedir onuda biliyorum
Hüzün yüklü yüreğimle sevgisini arıyorum.
Mutlu geçen günlerimi ne yapsam unutamıyorum
Ruhumda elem gözlerimde nem maziyi anıyorum

Gülay Atilay

01/Eylül/2000/Erenköy