Mâziye Sesleniş Şiiri - Alper Kürük

Yine kıvranıyor önümde bu gece
Gebe bir kadın gibi mâzi.
Hâtıralar torbasını
Eski bir hâtıra yırttı
Gebe kadını doğurttu...

Ben de çocuktum bir zamanlar...
Değnekten atlara biner
Savaşlara girer
Olurdum gâzi.
Tozu dumana katardım,
Camlara taş atardım.
Soğuk pınarlardan su içer
Çamlar altında yatardım...

Ben ta küçücükken severdim
Çiçeğin,değneğin,kızın güzelini...
Çekinmeden uzatırdı her kız bana elini.

Büyüdükçe değişti
Ruhum,sevgim herşeyim...
İşte artık ben de gencim
Benim de hakkımdı sevmek
İsterdim ben de sevilmek...
Bir menekşe gözlü gem vurdu
Eyer vurulmamış taycasına
Şu tecrübesiz gönlüme.
Sarı saçlarını kement yapıp
Doladı,geçirdi boynuma
Kattı yeni hâtıralar
Aşksız geçen ömrüme.
Hâl her şeyi sildi,süpürdü
O tatlı ânıları
Sınırsız hayâl diyarına götürdü...
Şimdi ise âti yayılır
El falı gibi
Bilmece gibi önüme...