Maziye Özlem Şiiri - Zekeriya Gedik

“Şehit ve gaziler yurdunun mert İnsanlarına ithaf olunur.”

Sizleri unutmam ederim yâdın
Elbette şirinsin canımsın köyüm
Mayamız sendedir unutmam adın
Sende ki vefayı unutamadım

Hani bahçelerin, çayın var idi
Pınarından akan sanki bal idi
Kalen, camin bize yadigâr idi
Camide sefayı unutamadım

Çocukken biz sana neşe katardık
Söğüt çubuğundan düdük yapardık
Bir çubuğa biner cirit oynardık
Cirit de “sevda”yı unutamadım

Kuzuyu yayardık Çatal kaya’da
Oyunlar oynardık bilen olsa da
Korucu düdüğü bize çalsa da
Düdükte ‘gaydayı’ unutamadım

Yemliği, kımıyı bizler severdik
Tarlalardan toplar soyup yiyeydik
Herk vakti olunca herg’e giderdik
Herk vakti ‘hodağı’ unutamadım

Öküzleri sürmek bizim işimiz
Horovel dillerde elbet türkümüz
Kotan ilmedeyken duran kişimiş
İlmede ‘keseği’ unutamadım

Karşıdan gelirdi horovel sesi
Gayrete gelirdik acaba nası
Mola zamanında öküz yayması
İşte o ‘’viziği’’ unutamadım

Çayırda çınlardı örs çekiç sesi
Bizleri coşturur türkü demesi
Öğlen vakti çalkamayı içmesi
Ben o çalkamayı unutamadım

Akşam vakti yaylalara dönerdik
Ayran aşı içsek bayram ederdik
Ay’ın ışığında ‘hekât’ dinlerdik
Yaylada Meki’yi unutamadım

Çobanlar sürüyü “ber’e” getirir
Anneler süt sağar bize içirir
Kuzuyu seçeriz çoban götürür
Kuzunun sesini unutamadım

Ekin biçiminde harman ederdik
Dövenle sapları saman ederdik
Kaçarsak oraya daha gelmezdik
Kırmıd’ın dibini unutamadım

Tığı yığar yığmaz rüzgâr aranır
Eğer gelir ise yaba ile savrulur
Rüzgâr gelmez ise gözler yorulur
Tığ vakti rüzgârı unutamadım

Güz vakti yayladan göçler yollanır
Keteler, katmerler, pağaç bollanır
Son gece yatılmaz sohbet dillenir
Yaylada sohbeti unutamadım

Vefalı dost idi sevgiyi verdi
Biz sitem etsek de o bize güldü
Dostları kaybeden ne hale geldi
Gurbette köyümü unutamadım