Maziye Gözyaşları Şiiri - Atabay Güveloğlu

Özlemini çekiyorum çocukluk yıllarımın,
Mevsim daima bahar,berraktı sular her zaman.
Çember,topaç çevirmekten yorulan kollarımın
Dermanını verirdi bir öpüşüyle anam.

Gözlükleri yoktu babamın o zaman,
Beyaz değildi şakakları da.
Ne güzeldi hayat,elimden tuttuğu an,
Gezerdik tasasız,kırları da,sokakları da.

Ninem vardı ninniler söyleyip
Masalla uyutan dizinde.
Dedem vardı saçlarımı okşayıp
Hediyeler alan her bayram gününde.

Musallat olmuyordu aşlar başıma,
Sevdalılara gülüyordum sinemada.
Gurbet mi,düşmanlar başına
En uzak yolumdu gidişim parka.

Ne karlar yağmıştı başıma,ne de amansız lodos,
Ekmek parası da,yürek yarası da kaygım değildi.
O masum kalbimde herkescikler dost,
Toprak çatlak,yaprak solgun değildi.

Uçup gitti çocukluğum,varamadan farkına
Gençlik devri başladı aşk mektuplarıyla.
Bakamazdım artık sınavlara,yarına
Her şeyimdi o güzel,açılan kollarıyla.

Çocukken baba oldum,en tatlı sorumluluk,
Bu amaç uğruna kurulur evlilikler.
Kıskançlık girdabında sürüklendi mutluluk
Ne eşler kaldı bugün,ne dost,ne sevgililer.

Zaman akıp gitmiş,buldum elliyi,
İçim ham, diyorlar olgunluk yaşı.
Ağlıyorum düşündükçe,geçen tatlı maziyi
Süzülüyor yanağımdan özlem dolu göz yaşı...