Maziye Düştü Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Maziye düştü bak bugün anılarım öksüz,
Umsuz ve umutsuz, dönüşü olmayan yolda,
Selam verip geçiyorum anılara sessiz,
Yaşanmaz biliyorum ne düşte, ne hayalde.

Benimle toprak olup gidecekler ne yazık,
Biten yaşamlar gibi kalmadığında azık,
Yaşam fani atılmaz inat etsen de kazık,
Günahın, sevabınla yaşayacaksın dilde.

Mazide mutluluklar, maziler aydın, ışık,
Mazilerde anılar kimi karmakarışık,
Kimi küskün duruyor, kimi bende barışık,
Kimi kalacak sanki şu birkaç dize elde.

Doğduğum odalarda kaybolmuş kundak bezim,
Bam telinde titreşir anılar, gönül sazım,
Gün gelip silinecek yazdığım, değmez yazım,
Kuru yapraklar gibi savrulduğumda yelde.

Şu an yine uyandım geçmişin sabahında,
Baktım ki yaşlı kalbim zikrediyor ahında,
Çırpınıp ne durursun ellerin günahında,
Amelinde yok kusur ne uçkurda, ne belde.

İdrisoğlu toprağı, suyuyla yoğrulmuşsun,
Gönül sevdalarında umutla savrulmuşsun,
Yaşamın ateşiyle pişmişsin, kavrulmuşsun,
Bırakıp gidemezsin vatan olmuş bu belde.

01.Şubat.2009 15.20