Ne büyük servet idi, şafağın kızarması,
Kızaran simâsına, şöyle bir baktı gönül,
İffeti temsil eder, kızarıp-bozarması,
Önüne baktı ama, içine attı gönül.
Bir zaman saçlarını, çiçekler karıştırdı,
Kokusu demetlerle, dost edip barıştırdı,
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
