Mazisi Bedevi Efkarım

Çıktım kendimin zirve dağına
Kuruldum kimsesizler otağına
Eledim anıların dumanını
Dağıttım rüzgarların şafağına
Bir bir söyleştim
Mazisi bedevi efkarımla
Kâh ağıtlar tuttu
Kirpik çukurlarımın sürmesi
Kâh kara buluttu
Al yanağımın bahtsız gamzesi
Savurdum elemlerin sebebini
Gece giyimli güneşin hüzmesini
Sıyrıldım gam dağının boyasından
Şahlanmış doru atların tuttum kader bağından
Şöyle bir salınıp arz-ı endam eyledim
Geçerken baht güzelinin yıkılmaz sarayından