Mazinin Kollarından Bugüne

Mazinin kollarında bir sevda masalı
Uyandırdı beni bir çarşamba sabahı
Bir meltem serinliğinde kalbimi okşadı
Yaşanıp da yerini başka sevdalara bıraktı
Heyecandı mutluluktu kalp atışıydı
Her saniye görmek için can sunmaktı
Her yerde onu aramaktı
Olmadıgı yerde mutlu olmamaktı
Hayat gibi capcanlı taptaze birşeydi
Varlığıyla gönlumu neselendırırdı
Her sanıye aklımın kosesındeydı
Beni acımadan sevdalara perçinledi
Gunes gıbıydı ay gıbıydı
Gecemı de gunduzumu de aydınlatmada bırebırdı
Sevdaydı asktı koyu bır karanlıktı
Sardı sarmaladı ve koynunda sakladı
Pendik sahiline saldıgım kalp sızımdı
Her an her sanıye yurek yangınımdı
Vazgecmek için cok cırpındıgımdı
Vazgecemedigim ve bana kalanımdı
Herkeste her yuzde onu gordum
Aşk çemberinde nakış nakış örgüydüm
Ben onu görünce erir biterdim
Ama onu mazinın kollarına gizledim
Yuregimin en gizlı yerinde ellerini kelepçeledim
Ve geldı tekrar ümidimin tükendigi yerde
Açtı kollarını bana sıtemsizce
Simdi huzur buluyorum onun yureginde
Buldum artık onu gızlendıgı yerde
Sundu bana cok guzel bır hayat artık o benligiminde