Mazinin Elleri Şiiri - Hakan Baran

Beyhude sözlerim eserken serince,
Sandım,şairliğim her şeye yetermiş.
Sahipsiz mısralar gerçeğe erince,
Meğersem evvelden hayalini vermiş.

Uçuşup giderken gurbetteki kuşlar,
Anılarda kalır,mazinin elleri.
Titreye titreye yanarken yapraklar,
Uçup gider, tozlu yılların külleri...

Rüzgarın toprağa verdiği bu nefes,
Sır gibi gizlenip ismini heceler.
Gökyüzünün secde ettiği sisli ses,
Gözlerinde aya örtünüp geceler.

Cennetin teline işlediği renge,
Dört mevsim de konar,burcu burcu çiçek.
Ömrünü bir güne nakşetmiş kelebek,
Seni gördüğünde kavuştu ahenge

Unutturur,ruhun,tene vedasını;
Yay gibi gerilmiş,göğe bakan kaşın...
Türkülerden siler bülbülün yasını,
Gülün iklimini kıskandıran başın...