Mazın duvarlar Şiiri - Özgür Arslan 2

İki kavmin ortasında aklımı sarmallamışsın
Kartallar ekiyorum saçlarına içime seytanlar kaçmadan
Kılıca vurdukça gece oluk oluk küllendi abdallar
Böbreklerimde hiyerarşisini kaybetmiş bir peygamber
Şakağında sen
Yaka paça tutuklanıp gözaltına alınıyorsun
Pıhtılaşan kanımda neolitik çağın mayınları
Sürünerek varıyor mitolojik uluslara
Ar damarım çatladı
faili meçhulüne karıştı kadim dolunay
Ellerine dokunamıyor kanserli hücrelerim
Kanatlarımın gideceği bir yer var oda iki metreden fazla değil

Kirpiklerini tartar oldu celladlar ihtişamlı olimpos dağında
Neşterler parçaladı lime lime yılgınlığımı
Dilim varmıyor sarhoşluğuma isim koymaya
Minarelerimin semasında kamikaze uçuşlar gerçekleşiyor
Bir aklım var;oda nükleer patlamalarda
Taarruza geçti sesimdeki bedevi
Uzuvlarımda yarına dökülen siren sesleri
Kime organlarımı bağışlasam
Kime işkencelerimi bağışlasam sahiplenmez
Aforoz edilmişim senin tapınağından
Gözlerine varamıyor benliğim
Hatmedemiyor içimdeki şövalyeler seni

Gözyaşlarıma kurşunlar giriyor usulca
Atlar semah dönüp kanıma zerk ediyor
Kozmosa kozmos çalıyor
Düşmanca sirayet ediyorsun dergâhıma
Kefene sarıyor kristal bulutlar
Tünellerimde yıkık molla mezarlığı
Çarmığımla geldim cemaatine,koğuşlarımdan şafak geçiyor
Aylarca bir ordu tanker boşaltamadı içimden seni
Toz oldu herşey avuçlarımda.