Mazimizde Mi Kalsın Dersiniz?

MAZİMİZDE Mİ KALSIN DERSİNİZ?
Sana, bu mektubu,
Ay ışığı balkonda yazıyorum.
Bigane… Bigane... Oy biganem!
Hani,
Adres istemiştim vermemiştin,
Gelmek istemiştim gelme demiştin,
Sevmek istemiştim sevilmemiştin.
O günden ta bu güne,
Yaşamıma ve kaderime küsülü yaşlandıkça,
Günlerim yıl, yıllarım asır oldular,
Hava kel ayaz,
Gözlerini kırpıyor karanlığın koynunda,
Ahımdan, vahım dan uykusuz yıldızlar!
Deki çoktan uykuya vardı canlılar.
Yuvalarında sevişiyor börtü böcekler,
Dudaklarım tir tir titriyorlar,
Kalemi zor tutan ellerim kadar,
Dudak izlerine nakışlanan bardağa,
Kırmızı şarap doldurdum,
Silme baş dökülesi ye.
Yine şerefine kaldırıyorum bardağımı,
Bir senin için, bir de benim için içiyorum.
Şerefine sarhoş oluncaya kadar,
Hem de körkütük hiç olmadığım kadar.
Yaşamım,
Seninle anlamlı, seninle mutlu olacaktı,
Dilimde ismin,
Ağzımda nefesin,
Kulağımda sesin.
Genzimde kokun,
Yüreğimde kor olup yakan aşkınla,
Kalacaklardı sonsuza kadar...
Özlem ve hasret dolu geçmiyor günlerim,
Artı koparmıyorum takvim yapraklarını,
Okuyorum okuyorum sararan son yaprağı da,
Bin dokuz yüz altmış beş yazı.
Elbistan Mükremin Halil Lise son sınıf öğrencileriyiz,
Yalvarırım üzülüp ağlama sakın,
Nöron gibi dünyayı yakarım bir damla göz yaşına,
Bozma hayallerimin büyüsünü.
Biliyorsun,
İnsanlar da evrim geçirirler,
Yalnızlıktan, mutsuzluktan kurtulmak için,
Tek kalıcı olan anılar... Anılar… Anılar...
Gözyaşlarımızın ıslattığı, resimlerimizin ağlattığı,
Sayfalar... Sayfalar… Dolusu anılar... Anılar,
Sayfalar... Sayfalar… Yılların buruşturduğu
sararan sayfalar...
Anılar... Anılar yılların unutturamadığı anılar...Anılar...
Bigane...Bigane...Oy biganem!
Mazimizde mi kalsınlar dersiniz?
FAHRİ BULUT RIZAZADE...
30. HAZİRAN.1965.