Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Geride kalan dünkü mazimin,
Efsanevi hikâyesi, bir rüya oldu.
Karanlık gecelerde ümit, ışık oldu.
Yitirdim, unuttum kalbe giden yolu.
Aşılamayacak engin dağlar kadar,
Up uzun, ince bir yoldu sanki,
Kar eridi, hani nerede sevgili,
Gelecekti, kalacaktı elbet biri.
Sevginin ebedi, ölümsüz tadına,
Doymadan bıktın, usandın birden,
Anlamadım ne oldu, sevmeden
Ayrıldın hemen, veda etmeden.
Güzel şiiriniz için tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta