Mazime Sundum Kendimi

Mazime sunum yapsam
Tanımaz kendini
Bilirim, ısı kaybında
Ben de inadına
Güncel bedbinliklerden
Maziye salarım kendimi

Güneş kav atmış
Ay-ı düşürmüş geceye
Gündüzün istemez yanında
Kıskanır tutulmuşcasına
Güneş ışığı nerde,
Ay ışığı gecede
Sarmaş dolaş olmuş
Sevgililer
Sevişmeleri örtülmüş
Karanlık geceyle

Kartallar ötmez
Ama bülbüller kadar severim
Ses zamansızsa
Güzelliği neye yarar
Engin ufuklara daldığında
Gece gündüz farketmez

Gün mü güzel gece mi
Desem
İnsanın havası gelir, insanın aklına
Havan bozulmuşsa
Hüzündeyse gözlerin
Ve dertli dertli atıyorsa kalbin
Uyumakla geçmez gece
Ama gün oturur tüm ağırlığıyla
Pencerene
O zaman kedi ısırığı
Biçare bir güvercin konar yanına
Yürüme özürlü
Uçmak zorunda
Bir tebessüm dolar yüzüne
Şefkat buğusu dolaşır, bedeninde
O zaman işte
Ay ışığıda doğar
Gecenin içine

Güneş istenmez mi istenmiyor
Devenin hamudu, armudun çöpü
Üzümün sapı
Ah o yaşadığımız
Vaveyle yılları
Herşey yaralı ısırıklı
Ya da kısıtlı
Dertler esir almış bizi
Kurtulmak için
Bir yenisi yapar cengimizi
Mazimde güneş vardı
Şimdi matemimi aydınlatıyor
Ay ışığı