Mazimden Kalan Sermayesin...

Bu kadar zormuydu,
Yitik umutlarımı ihya etmek..
Yada bu kadar mı kolaydı,
Cevher gibi sakladığım,
Masumiyetleri mi ertelemek..
Dilin oya gibi işlerken, kelimeleri ruhuma,
Ruhun, onlara can vermekten acizmiydi?

Ve.....ne yazık ki,

Zincire vurduğun benliğim,
Bir o kadar sana esirdi..
Sanki bir inanmışlık,
Şimdi bir aldanmışlık,
Çökmüştü yorgun düşen omuzlarıma...

Ve....hatırlıyorum da,

Bir ırmak gibiydin içimden geçen,
Sanki bir masalın,
Derinliğinde kaybulmuştu,
Sana yüreğim....
Nasılda çırpınırdı, nasılda hoyrattı,
Sana direnişlerim...
Teninden, kokundan mahrum kalmasın,
Uzaktan da olsa sevmelerinden nasibini alsın diye,
Nasılda, pejmürde yaşardı yüreğim

Yatağım yastığım şahidimdir benim,
Her daim ağlatırdı beni gelmeyişlerin,
Geceyi delip geçerdi,
Yokluğuna mıhlanmış gözlerim..
Bir sesine, bir nefesine
Köşebaşında bekleyen ümitlerime,
Hasret kalmasın diye,
Nasılda her gece dualarla,
Miraca çıkardı ellerim...

Ve.....kahretsin ki,

Satmışım ben böyle sevdayı! ...üç kuruşa,
Dediğin zamanlarda,
Satılmış sevdanı beleşe taşıttın
Yıllarca sırtımda..
Dahada yetmedi.....
Med-cezire benzettiğin hayatımı,
Kurban ettim, sehavet duygularına....

Ve.....şimdi,

Umursamazlığımın rehavetindenmi,
Boşvermişliğimin selametindenmi,
Bir sukuta, bir huzura vardım yılllar sonra,

Yani bir hüzzam eşliğinde,
Mazimden bir alıntı gibisin,
Defalarca okuyorum seni,
Okudukça anlıyorum ki,
Ufkumdaki yeni aşklarıma, sermayesin...

07.08.2007