Mazim 2 Şiiri - İsmail Küpçü

MAZİM

Yıllarca kışın dondurucu soğuğunu
Yağmurların sırılsıklam ıslaklığını
Vefa yaz mevsiminin kavurucu sıcaklığını
Çektim bir ömür boyunca ben onları
Gün oldu yıkık bir duvarın daldasında
Isıtmak istedim ayazlardan kendimi
Gün oldu bir söğüdün gölgesinde
Serinlemeye çalıştım zaif bedenimi
Bazen karnımı ekmekle doyurduğumda bile
Mutlu addederdim o gün kendimi
Veya ayağımda birinin eski ayakkabısını
Gördüğümde, bile, şanslı sayardım o zaman kendimi
Çorap diye bir şey yoktu dünyamda
Kışın günü donmuş, çamurlu yollarda
Yalınayak yürüdüğümü çok biliyorum
Zaten daha iyi bir şey arıyamazdımda
Bacaklarımda başkasının eski pantolonu
Annem temiz yıkayıp, yamalıyıverirdi onu
Kuruduktan sonra yatağın altında ütüler
Giymek için sabırsızlıkla beklerdim onu
Çünkü o yamalı pantolonla okula gidecektim
Onu giydiğim içinde belki mutlu olacaktım
O kadar hâkir bir şey bile sevindirirdi beni
İşte hayatımın gençliğini böyle geçirdim
Hep böyle geçti bir ömrüm baharı yazı
Kader böyle takdir eylemiş, yaşılmış bu yazı
Hayatın çektirdiği bunca çilelerdir ki
Elime kalemi verdi, yazdırdı bana yazı

26.04.2003