Maziden müstakbele Şiiri - İshak Aras

Biraz geri gidelim, bindokuz yüz yıllara
Sevdiğini sarmamış, işte o nesil benim
Maziden müstakbele, akan giden yollara
Yakın çekim vermemiş, işte o nesil benim

İçi içine sığmaz, çatlayacak faydı o
En karanlık günlerde, ışık saçan aydı o
İdealler peşinde, onsekizlik taydı o
Evine yük vurmamış işte o nesil benim

Gıcırtılı seslerde, sessiz sakin ve durgun
Büyüğünün yanında itibarlı pek saygın
Huyuna, meşrebine, insanlığa en uygun
Enaniyet karmamış, işte o nesil benim

Önüne ne geldiyse şükür deyip yiyerek
Toz şeker torbasından, pantolonu giyerek
Vatan yanlı görünüp, kaderimdir diyerek
Çocukluğu sürmemiş, işte o nesil benim

Bazen bir kuş olarak sallanırdı son dalda
Kışın tam ortasında tuzlanırdı don yolda
Sanki kanunmuş gibi, kanunsuz her on yılda
İhtilalı sormamış, işte o nesil benim

Gurbet elde habire uzaklara bakınmış
Gözleri kan çanağı ağlayarak yakınmış
Ana dizi görmeden, yatılıya tıkanmış
Özel okul görmemiş, işte o nesil benim

Mihman'sız bir sofranın boğulanı bol iken
Hafif bir esintide dağılanı bol iken
İnek, koyun, keçisi, sağılanı bol iken
Tozsuz süte ermemiş, işte o nesil benim

İshak Aras (mihman)
Söke Aydın