Maziden bir yaprak Şiiri - Zeki Altaş

Bir kez daha araladım kapıyı.
Soğuk bir rüzgar düştü yüreğime.
Ateş avuttu içimdeki yangını.
Puslandı gönül camlarım.
İnce bir sızı kapladı bedenimi.
Islak gözlerle seyrettim.
Son kez titredi bacaklarım…

Bir kez daha taşıdım dünyayı omuzlarımda.
Titredi yerler kunduralarımla.
Sevdalarım yiğitti,
yiğit kaldı anılarım.
Soğuk karakış akşamlarında.
Sonra,
en hayta hokkabazlar elinde,
savruldum boşluklarda.
Son kez kayboldum dipsiz deryalarda…

Bir kez daha araladım kapıyı.
Hayal meyal kavruldum mazide.
Boncuk boncuk terledi geçmişim.
Eridim,
güneş görmüş kar tanesi gibi.
Savruldum,
yaprak misali rüzgarlarda.
Koştum girdaplara.
Dolandı başım dönmekten.
Son kez sarıldım köpükten umutlara…

Bir kez daha araladım kapıyı.
Tatlı bir bakış düştü gözlerime.
Kırmızı bir gülle devrildim,
düştüm yerlere.
Bir çocuk ağlaması çözdü beni.
Tuz buz oldu dağlarım.
Kahrettim geçmişime.
Son kez ıslandım hazan yağmurlarında…

Şimdi köhne bir gemiyim.
Bir köşede durmaktayım.
Bitmeyen bir şiir gibi,
dizelerde dolaşmaktayım.
Aleme bakar iken,
kederlerle coşmaktayım…

Son kez araladım kapıyı.
Son kez titredi bacaklarım.
Son kez kayboldum dipsiz deryalarda.
Son kez sarıldım köpükten umutlara.
Son kez ıslandım, hazan yağmurlarında…