Maziden bir hatıra Şiiri - Attila Kayan

Benim farkında olmadığım tek şeymiş,
İşte ben onu yaşadım seni aniden görünce
Meğer içimde Küllenmiş bir kor yanıyormuş.
O mavi gözlerindeki ateşle yeniden alevlendi.
Seni hatırladıkça mavişim.
Hele ilk görüşte nasılsın diye aniden karşımda
O içten ve candan bakışın, benim de yıkılışım oldu.
Kendimi Köyümün o tozlu yollarında buldum.
Gençliğimde Senin için hayaller kurup,
Rüyalarımda kollarıma sardığım,
Daracık sokak yolunuz dile geldi mavişim,
Öyle geldi ki, hep sen vardın,
Merdiven başında, duvar dibinde,
Gizli gizli bakışların vardı mavişim.
Sakın ola hayır deme Allah bile görüyordu seni
Biliyordum ki sende seviyordun beni
Celladına bekleyen mahkum gibi giyotini beklerken
Can simidi oldu sürmeli o maviş gözlerin
Mavi gözlerin benzer derya ya denizlere
Meydan okuyor gamze yüzlü hilal kaşların.
Bense eziliyorum. Bu güzelliğin büyüsünden,
Hatırladıkça her şey dün gibi geliyor bana,
Sen ise oralı değilmiş gibi davranıyorsun.
Seninle göz göze gelip hiç konuşamasak da
Yine anlarım senin mutlu olup olmadığını,
Çünkü seni sözde değil özde sevmiştim.
Bilirim yüreğindeki ateşin nasıl yandığını
Yeter ki bir kere göreyim gamzeli yüzünü
Mazide kalmış hatıralarım yüreğimde diri kalsın
A.Kayan