Maziden Şiiri - Ünal Kazan

Sen kokar belki mevsim
Konçertoyu dinliyorum
Müzisyen duygularına binip salonu turluyor gibi bir çoşku seline bırakıyor kendini
Ben ise seninleyim fıratın kenarındayım
O mavi ve asi dalgasıyla yüreğimin kıyısına kendini vuran suların şırıltısını dinliyorum içim bir ırmağa gebe
Senle dolu bir ırmağa
Ve sonra
Müzisyenin tekrar yükselen müziğiyle irkiliyorum fıratın o asi dalgalarının mırıltısının yerini tekrar konçertonun büyüleyici sesi alıyor.
iki duygu arasında gidip geliyorum .
Biraz sen biraz sessizlik
Biraz fıratın büyülü dalgaları
Biraz konçertonun büyüleyici sesi
Derken müzisyen susuyor
Sen kalkıp gidiyorsun sonra
Benden binlerce mil uzaklara
Fıratın kenarına
Ben ise toparlayıp senle dolu yüreğimi
Çıkıyorum
Denizin kenarında bir bantta oturup maviye dalıyorum
Biliyorsun yamaçları yeşile dolandığında giderdik evselin bahçelerine
O mavi ğöğün şahitliğinde yumdumladığım
Kaçak çayın tadı hala damağımda derken çay getiriyor ağŕılı memet burada herkesin bir ismi memleketiyle anılır biliyorsun mu?
Bir yudum alıyorum bir yudum daha yine seninleyiz o bahçelerde dolaşıyoruz hatırlıyor musun bir ceylanın bacağı incitmiş diye saatlerce başında beklemiştin
Sonra ceylanın sekerek ormanda kayboluşunu izlemiştik öyle özledim ki o ceylanları yeniden seninle dolaşmayı o ceylanların yaralandığında yardım etmeyi
Ama hayat beklemediğimiz süprizlerle dolu şimdi ben buradayım ve sen oradasın iki ayrı yıldız gibiyiz ayrı kutuplarda yol alıyoruz
Biliyormusun ?
Seni orada fıratın kenarında bıraktığımda
Aslında ayrılmıştık
Elvedalar dolusu bir vedaydı bu bunu itiraf edemedim kendime korkuyorum yüreğimden
bir ırmak gibi akıp gitmenden sonra yanlızlıktan ölmekten korkuyordum belkide
Şimdi çoşkundur yine fırat asiliğinden tanırım onu bana benziyor belkide ya dićle suskun ve yorgun mu dicle yı bana anlat hatırlar mısın o yaz gününü sıcağında karbuz çatlayan o öğle vaktini ve koşarak dicleye sığındığımızı bizi dalgalarıyla kucaklayışını
Hiç unutmadım belki yine gelirim diye bekliyorum sabırla

Ünal kazan