Mazideki Hıçkırık Şiiri - Mehmet Yaş

Bu Millet neden mahzun milletlerin önünde?
Bu Millet neden hala özlem dolu gönlünde?
Ey Allahım! . Bu Millet hangi gün dönümünde?
Bu Milet ki, açtığı bir çağın güdümünde!

Yarın deriz, gel gör ki, yarın dünü aratır;
En saf duygular dahi karamsarlık yaratır!
Her yenilik adına örf, adet yemiş satır;
Ne sevgi var, ne saygı.. ne de o eski hatır!

Ya tarih tekerrürde, ya devran devri sınar;
Baba oğlundan bizar, ana kızını kınar..
Kaynakları kurumuş suya hasret bir pınar,
Bu yüzden çatırdıyor altı asırlık çınar!

Barbarlıktır zalimin zumluyla övünmesi,
Her şey nefsin emrinde hırs yok etmiş hevesi..
Her geçen gün azalır müezzinlerin sesi,
Örnek mi istiyorsun? Ayasofya müzesi!

Ne üstünde gök çöktü, ne altta yer delindi,
Fakat bu buyrukları kaç er şiar edindi?
Başımıza her bela işte bu yüzden geldi;
Düşün ta Viyana’dan, Çin seddine kimindi?

Ne Edirne, ne de Van.. Ne Sinop, ne de Mersin;
Bunlar Türk’e hudutsa, Türk’ü inkâr edersin!
Dik duracak başını neden hala eğersin?
Neden hala kendini hor görür küçümsersin!

Devrilen bir çınardan bize düşen bir sırık;
Elimizi kurtardık ama kolumuz kırık!
Bitmez arkadaş bitmez! Bu öksürük, aksırık;
Çünkü hala dinmedi mazideki hıçkırık!

Hala almayan varsa bu kıssadan dersini,
Saymaz elbet köleler dünkü efendisini..
Artık yırtmamız gerek bu utanç perdesini;
Ey asil Türk evladı! . Duyur artık sesini.

21.02.1974 / Sinop