Ben ne zaman içimdeki acıları saklayıp
tebessüm etsem
uzaktan görenler mesut sanıyor
Dost desen,
hatırlamıyor hüzünlü yüzümü
Oysa düşman nerede görse tanıyor
Kim soruyor yalnızlığımın nedenini
Kim arıyor?
Kurumuş dilim,
yaralı dudaklarım,
hep vefasızlığa kanıyor...
Nedendir bu sevgisizliğe olan gayret?
Hangi kitapta yazıyor yalnızlık?
Hangi sure, hangi ayet!
Allah'tan başkasına yasaksa şayet...
Ömrüm, hiç alkış alamamış
sahnesini kapatmış perde
Gönlüm desen
vurulmuş uzanıyor yerde
Dost diyorlarmış ya kötü gününde yanında olana,
Söylesene, hani nerde?
Boğazımı çizip geçerken yutkunamadığım acılar
En taze hayallerin vazgeçilmişliği,
dünkü ekmek gibi bayatım...
Yine de kimseleri incitemem
Azrail'e merhameti öğretmiş benim hayatım!
Kayıt Tarihi : 25.11.2020 00:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!