Mazide Yaşamak Şiiri - Hakan Özcan Vuslat

Yıllardır beyhude suya resim çizmişim
Umut ipliğine her gün hayal dizmişim
Zülfünün her teli şimdi boynumda ilmek
İmkânsız, cellâdım hatıraları silmek

Ne zaman bir damla yaş görsem yanağında
Boğulurdum gözlerinin kan çanağında
Seni mahzun görmek dayanılmaz azaptı
Ve gözyaşın kalbime damlayan kezzaptı

Bulmuştuk zamanı durdurmanın yolunu
Çekerek saatimizin kurma kolunu
Gidişinle birden tersine döndü devran
Aldı intikamını akrep ve yelkovan

Artık gözlerimde perde, saçlarımda ak
Gece üstüne gece, sökmez oldu şafak
Ararken kendimi anıların izinde
Kayboldum mazinin karanlık dehlizinde

Gittin, yüreğime nefret tohumu ekip
Gittin, vicdanımın gözlerine mil çekip
Buz tuttu şu gönlüm ağustos sıcağında
Yeşerir mi sevda nefretin ocağında

Kalmadı sana dair ne sevdam ne kinim
Mazide yaşamaktan yorgunum, bitkinim
Ne dizlerde derman kaldı ne gözlerde fer
Silinmez anılar, çeksem geçmişe sünger

03.5.2016